Geduld, moed en doorzettingsvermogen waren de thema’s die prof mr Pieter van Vollenhoven aansneed in de ‘preek van de leek’ die hij zondagmorgen hield in Vrijburg, de remonstrantse en vrijzinnig-protestantse kerk in Amsterdam-Zuid. “De aardige dominee” Joost Röselaers had hem hiertoe uitgenodigd, zo vertelde Van Vollenhoven (81), die na enige bedenktijd had toegestemd.
De dominee had hem gevraagd vanwege zijn “grote maatschappelijke betrokkenheid”, maar dat was een mening, aldus Van Vollenhoven, die niet iedereen deelde. Hij mengde in zijn overdenking humor en zelfspot met ernstige overwegingen en het schetsen van zijn eigen levensloop. Zo sprak hij over zijn moeizame middelbareschooltijd – “ik had op het gymnasium bij wijze van spreken nog bijles nodig voor tekenen en gymnastiek” – en het advies om vooral niet te gaan studeren. “Dus ging ik in Leiden studeren.”
Koppige Pieter
Daar ontmoette hij prinses Margriet, en toen ze in 1967 waren getrouwd kreeg hij van alle kanten te horen dat het huwelijk tot mislukken was gedoemd. Een goede werkkring vinden was evenmin eenvoudig en in zijn verschillende adviesfuncties, over bijvoorbeeld verkeersveiligheid, zagen achtereenvolgende bewindslieden hem liever gaan dan komen. Dat waren juist prikkels voor de “koppige Pieter” om door te zetten. “De slachtoffers waren een motivatie om door te gaan”, verklapte hij, doelend op slachtoffers in het verkeer of bij rampen. Met de onafhankelijke Onderzoeksraad voor Veiligheid kwam uiteindelijk een kroon op dat werk.
“De Heer heeft mijn pad vergezeld”, stelde hij vast. “Ik ben verheugd dat ik de strijd nooit heb opgegeven. Het leven had ook heel anders kunnen zijn”, aldus Van Vollenhoven. “Laten we de moed niet opgeven” was zijn raad aan de dertig kerkgangers. Meer mochten er vanwege de coronaregels niet bij zijn, maar voor de afwezigen was er ook een livestream. Het aantal aanmeldingen was hoger dan gebruikelijk en zaterdag was er geloot wie aanwezig mocht zijn.
