LONDEN – Tien jaar heeft de Britse krant The Guardian gevochten voor openbaarmaking van een deel van de briefwisseling van prins Charles met leden van de Britse regering. Even lang hebben Charles en de regering zich daar tegen verzet maar woensdag, nadat het Hooggerechtshof in het nadeel van de Prins van Wales had beslist, werd de correspondentie dan toch openbaar. De eerste algemene reactie: “Is dat nu alles?”
De Britse troonopvolger mengt zich anders dan zijn moeder koningin Elizabeth, die al 63 jaar de lippen stijf op elkaar houdt, regelmatig in het publieke debat. Landbouw, het leger, behoud van het platteland, moderne architectuur, jeugdwerkloosheid, onderwijs, visserij, alternatieve geneeskunde, homeopathie, duurzaamheid, klimaatverandering: de lijst van bemoeienissen is even gevarieerd als lang. Charles sprak zich erover uit, maar klom voor deze onderwerpen ook in de pen.
De brieven die op last van de rechter zijn vrijgegeven, tonen dezelfde variëteit en liggen, zo stelden de Britse media vast, geheel in het verlengde van zijn eerdere interventies. “Hebben jullie je daar nu zo druk om gemaakt?”, schreef een teleurgestelde Brit op de website van de BBC. Koninklijk verslaggever Peter Hunt was eigenlijk alleen verrast door het grote aantal onderwerpen waar de prins van Wales zich mee bezighoudt. “Het is een wonder dat de troonopvolger nog tijd heeft om te slapen.”
Verbetenheid
De verbetenheid waarmee prins Charles en de Britse regering hebben getracht om de uit 2004 en 2005 daterende correspondentie vertrouwelijk te houden, deed vermoeden dat openbaarmaking de troon zou doen wankelen. De media deden daar graag aan mee door de brieven de sinistere verzamelnaam zwarte-spinnenmemo’s te geven (vanwege Charles’ krullerige handschrift) en steevast te spreken van ‘geheime briefwisseling’.
The Guardian en de republikeinse beweging hadden het over ongeoorloofde inmenging en beïnvloeding door Charles. Dat alleen al rechtvaardigde openbaarmaking. De krant ziet in de 27 brieven die nu na kuising van namen en al te persoonlijke details zijn in te zien, het bewijs van haar gelijk. Ministers herhaalden echter dat de prins het recht heeft heeft advies te geven, en dat dit in alle vertrouwelijkheid moet kunnen geschieden. De wet waarop The Guardian zich baseerde om de correspondentie op te eisen, is dan ook aangescherpt zodat de briefwisseling van koning(in) en troonopvolger er buiten vallen.
Op internet kreeg Charles bij de BBC vooral steun. “Tenminste iemand in een invloedrijke positie die het opneemt voor boeren en soldaten”, is een veelgehoorde mening, al zijn er ook mensen die meenden dat de prins zijn positie juist niet moest gebruiken voor het benaderen van ministers, dan wel daarbij geen privacy moest verwachten.
