Prins Carlos van Bourbon-Parma heeft woensdag een boodschap gestuurd naar de aanhangers van het carlisme in Spanje. Dit ter gelegenheid van de feestdag van de heilige Carlos Borromeo, beschermheilige van de carlisten.
Zijn feestdag is tevens ‘Dag van de Legitieme Dynastie’, waarmee wordt aangegeven dat de Spaanse troon eigenlijk bezet zou moeten worden door een andere familietak van de Bourbons. In dat geval zou prins Carlos als Carlos Javier I koning van Spanje kunnen zijn.
In zijn brief aan de carlistische beweging benadrukt Carlos vooral de noodzaak van solidariteit met degenen die het tijdens de huidige ongekende crisis moeilijk hebben. “Om deze reden is het noodzakelijk dat de carlisten een voorbeeld nemen aan de sociale betrokkenheid van allen die ons voorgingen en dat we onze aanwezigheid op alle terreinen van het openbare leven blijven herwinnen”, aldus de prins.
Hij betreurde het dit jaar niet bij de viering aanwezig te kunnen zijn, zoals de afgelopen jaren wel het geval was. In het bijzonder omdat dit jaar de tiende sterfdag wordt herdacht van zijn vader Carlos Hugo, die de carlistische beweging jarenlang heeft geleid en ook op een andere koers heeft gezet. Maar Carlos sprak de hoop uit er volgend jaar weer bij te kunnen zijn.
Andere spelregels
Het carlisme ontstond in het negentiende eeuw uit een geschil om de troonopvolging. De toenmalige koning Ferdinando VII veranderde bij gebrek aan mannelijke nakomelingen de spelregels om zijn dochter Isabel op de troon te krijgen. De ‘legitimisten’ onder leiding van zijn broer prins Carlos kwamen daartegen in opstand, en hun verzet leidde tot verschillende ‘carlistische oorlogen’ in Spanje.
Sinds 1975 is de beweging marginaal, en ook verdeeld. Prins Sixto Enrique (80), een oom van prins Carlos en broer van prins Carlos Hugo, claimt namelijk de enige echte legitieme erfgenaam van de carlistische traditie te zijn. Carlos Hugo immers had de carlisten op een linkse, en sociale koers gezet, en dat ging in tegen de de conservatieve en streng katholieke waarden van de beweging in de negentiende eeuw.
