En toen was alles opeens anders. Uw en onze levens worden in ingrijpende mate beïnvloed door het coronavirus (covid-19). De redactie van Vorsten is aan het werk gebleven. Wij zijn doeners en houden van ons werk. Maar we hebben wel afstand van elkaar moeten nemen. En dus zaten we de afgelopen periode allemaal thuis achter onze computer. Via slimme computerprogramma’s konden wij toch dagelijks met elkaar vergaderen. We hoorden én zagen onze collega’s in hun vertrouwde omgeving die nu toch een beetje als isolement voelde. Ik zag de verzameling van onze eindredacteur mooi uitgestald op de achtergrond, de groene bloeiende planten van onze redacteur die zich op de redactie ook altijd bekommert om onze stekjes en plantjes, ik zag de kunstboom vol boeken bij onze art director en de huisgenoten van onze assistente. We kwamen via de computer even bij elkaar thuis. Niet om gezellig een kopje koffie te drinken en bij te kletsen, maar om te bespreken hoe we ondanks alles toch een kwalitatief hoogstaande Vorsten voor u konden maken.
Alle koninklijke agenda’s zijn schoongeveegd en onze oorspronkelijke plannen voor mooie actuele verhalen konden regelrecht de prullenmand in. Geen groots verjaardagsfeest van koningin Margrethe, geen Koningsdag in Maastricht en ook de reizen van onder anderen Charles en Camilla, en van William en Catherine zijn tot nader order uitgesteld, evenals het staatsbezoek van de Belgen aan Italië. Zo maar wat voorbeelden waarvoor we tientallen pagina’s in het tijdschrift hadden gereserveerd. Gelukkig is de actualiteit niet de enige pijler waar Vorsten groot mee is geworden. Er blijven nog heel veel mooie verhalen over. Maar corona vraagt van ons allen meer flexibiliteit. We hebben voor u een heel bijzonder nummer gemaakt, en hebben van twee edities één extra dikke Vorsten gemaakt. Op deze manier kunnen wij de kwaliteit die u van ons gewend bent, blijven waarborgen. Wij moeten zorgvuldig omgaan met onze organisatie en ik zie het ook als mijn verantwoordelijkheid goed voor mijn team te zorgen. Ik mis het dagelijks contact (ik zie ze doorgaans meer dan mijn kinderen), maar ben nu misschien wel trotser op hen dan ooit! Ze hebben zonder klagen, met dezelfde passie als ik van ze gewend ben, hun schouders eronder gezet en inventief met me meegedacht. Natuurlijk heb ik geklapt voor alle mensen die nu bikkelen in de zorg. Maar als hoofdredacteur wil ik toch ook heel graag even mijn petje afnemen voor Désirée, Janneke, Karlijn en Marjolein.
En u wil ik bedanken voor uw begrip en loyaliteit. Juist in deze onzekere tijden bent u als onze abonnee een baken van vertrouwen. Ik wens u naast heel veel leesplezier ook een goede gezondheid toe.
De nieuwe Vorsten is er
Deze column staat in de nieuwe Vorsten, nu te bestellen zonder verzendkosten.
