Het is een ingewikkelde zaak. Ik heb lang geworsteld met de kwestie en het eigenlijk een beetje verzwegen. Ik vind het zo privé en zo pijnlijk. Maar nu denk ik dat de tijd is gekomen om aandacht te besteden aan deze precaire zaak. Niet als nieuwtje in Hofnieuws, niet als een langer verhaal met de mooiste foto’s, maar juist hier. Het gaat om koning Albert van België en jonkvrouw Delphine Boël. Boël claimt een buitenechtelijke dochter te zijn van de voormalige koning, maar zijn erkenning krijgt zij niet. Ondanks het feit dat Albert de schijn tegen heeft, en de persoonlijke verhalen van Delphine, de foto’s de brieven, de verhalen van haar moeder, haar op het eerste gezicht gelijk geven, vind ik dat we als Vorsten niets dan de waarheid kunnen vertellen. Dat is precies waar deze schoen wringt. De feiten liggen er. Albert had een liefdesrelatie met de moeder van Delphine. Is dat een feit? De foto’s en brieven kunnen niet anders geïnterpreteerd worden. Delphine lijkt sprekend op Astrid, de dame die haar oma zou zijn als het gelijk aan haar kant staat. Maar dat is geen feit, dat is een interpretatie.
> Deze column staat in het nieuwste nummer van Vorsten
Ik hoop dat het moeite waard was, de vermeende affaire tussen de koning en zijn minnares. Zijn echtgenote en kinderen hadden toen het nakijken. Dus laat het, die jarenlange geheime liefde, in ieder geval de moeite waard geweest zijn. Ik denk ook aan Delphine. Ze is ordinair gezegd steenrijk, voor het geld heeft ze de erkenning niet nodig. Maar stel dat je opgroeit met een liefdevolle vader en die vader wordt uit je leven gerukt. Je vader is koning, deftig maar vooral heel erg getrouwd. Jij telt niet meer mee. De mooie herinneringen aan wat was, worden glashard ontkend. Je hebt een foto van toen, maar je bent niet zijn dochter. De koning houdt misschien allang van je, maar het kan niet. In het katholieke België, wanneer je de smetteloze Boudewijn moet vervangen. Pijnlijk, voor iedereen. Koning Albert heeft onder behoorlijke rechterlijke dwang, besloten alsnog DNA af te staan. De uitkomst blijft geheim totdat de rechter anders beslist. Albert doet het omdat hij anders 5000 euro moet betalen voor iedere dag dat hij weigert of omdat hij, zoals hij zelf zegt, respect heeft voor de juridische macht.
Ik denk, en dat is geen feit, dat Albert heeft gehoopt op een Bernhard-zaak. Nadat je je laatste adem hebt uitgeblazen, de waarheid aan het licht brengen. Prins Bernhard erkende postuum het bestaan van twee dochters en lachte de gossip over zonen hard weg. Ook dat was pijnlijk. Ook dat was precair. Stel je bent zijn dochter. Diep in de rouw en ondertussen valt je mond open van verbazing, van ergernis. Royals zijn soms net gewone mensen. En soms is het leven ingewikkeld. Ook bij hen. En wanneer ik eerlijk ben, heb ik met allen te doen. Waarom een buitenechtelijke liefde? Was hij zo ongelukkig? Waarom het verzwijgen van een liefdeskind, was het ambt zo streng? Waarom de hunker naar erkenning, is het leven zonder zo eenzaam? Kortom, een precaire zaak waar we in Vorsten te allen tijde zeer voorzichtig mee om zullen gaan. Juist in dit soort zaken lijken royals net gewone mensen, maar juist in dit soort zaken dienen de media enige afstand te nemen.
