‘Smaken verschillen’, of: ‘Over smaak valt niet te twisten.’ Zomaar een paar vaak gehoorde clichés over kunst. In elk cliché zit wel een kern van waarheid, maar stadhouder Frederik Hendrik en zijn vrouw Amalia van Solms dachten daar aan het begin van de 17de eeuw toch echt anders over. Zeker, smaak was belangrijk, vooral waar het ging om het bouwen en inrichten van paleizen en het aanleggen van een kunstcollectie. Maar de Prins van Oranje en zijn vrouw zagen in het pronken met mooie dingen toch vooral een middel om hun aanzien te verhogen.
Frederik Hendrik en zijn vrouw Amalia verzamelden vooral internationaal erkende meesters: Rubens, Van Dijck, Jordaens en Rembrandt, van wie zij maar liefst dertien werken kochten. Toen de stadhouder in 1647 overleed, telde de verzameling zo’n vijfhonderd kunstwerken. Er waren veel portretten bij, die van betekenis waren om de politieke en dynastieke relaties tussen de Oranjes en de Europese vorstengeslachten duidelijk te maken.
