Misschien ben ik te voorzichtig, maar voor een dag als Koningsdag wil ik geen enkel risico lopen. Dus geen files, stadsafsluitingen, autopech of ander onheil. Daarom was ik een dag eerder al naar Dordrecht vertrokken.
’s Morgens heel vroeg moesten we ons melden bij het stadhuis om de juiste polsbandjes en toegangspassen op te halen. Aan mijn pols een parelmoerkleurig bandje en dus krijg ik toegang tot de route. Kortom: net als vorige jaren loop ik achter het koninklijk gezelschap, zodat ik geen moment hoef te missen. Ik zie wat zij zien en dat blijft ieder jaar opnieuw overweldigend. Al die mensen achter de hekken, die de koning feliciteren, handjes krijgen van prinsessen, en sommigen die het zelfs lukt een selfie te maken met een prins of prinses. Koningsdag is anders geworden, maar de aanraakbaarheid zoals dat heet, is gelukkig gebleven.
Ik vond het een zeer geslaagde Koningsdag. De koning heeft met dit programma het verleden een nieuwe jas gegeven. Een defilé 2.0 is een botenparade. De Hollandse spelletjes uit het verleden zijn vervangen door een blik op de toekomst. Oude meesters als Bach krijgen een modern vervolg met zanger Nielson en DJ Lucien Foort. Heel indrukwekkend vond ik het schouwspel bij het Hof van Holland waar de basis werd gelegd voor onze (geloofs)vrijheid en democratie. Vrijheid van geloof is actueel, ook bij het koningspaar waar twee geloven op een kussen slapen.
Op het Scheffersplein is de sfeer helemaal ontspannen. We mogen volledig los, is ons gezegd. En dus kan ik, weliswaar kort, spreken met verschillende leden van de koninklijke familie. Het valt me op dat prinses Annette en prins Bernhard zo lief met elkaar zijn en dat prins Maurits nog altijd erg in de smaak valt bij de dames in het publiek. De japonnen zijn in het echt nog veel mooier dan op televisie. En wat zijn de hakken weer hoog!
Ik vond de drie prinsesjes weer vertederend en zó stoer. In zo’n grote mensenmassa, wetende dat 2,5 miljoen landgenoten naar je kijken, het zelfvertrouwen hebben om luidkeels mee te zingen met de muziek en dan serieus kijkend het volkslied meezingen. En dat luide en enthousiaste ‘Hoera’ voor de koning, hun vader!
Ik raak maar niet uitgesproken over die dag. U misschien ook niet? Vandaar dat we extra hebben uitgepakt, vijftien pagina’s lang nemen we u mee terug naar de eerste Koningsdag zoals de koning hem graag zag.
Tijdens Koningsdag keek ik waar mogelijk op mijn telefoon voor dat ándere koninklijke nieuws. Het zal toch niet? We gaan de dag na Koningsdag naar de drukker om u zo snel mogelijk alles te kunnen laten zien en lezen over de verjaardag van de koning. Wat nou als er in Engeland een broertje of zusje wordt geboren van de kleine prins George? Natuurlijk willen we ook dát nieuws brengen, maar terwijl ik dit tik besef ik dat u dat zult lezen in de volgende Vorsten. Een geboorte laat zich niet regisseren – gelukkig.
Voorlopig kunt u nog even nagenieten van Koningsdag en al het andere moois dat we voor u hebben gemaakt. Want de Oranje-editie van Vorsten die nu in de winkel ligt is heerlijk extra dik en zit tjokvol mooie achtergrondverhalen, interviews, verslagen en natuurlijk prachtige foto’s.
