Een koninklijk sprookjeshuwelijk met het Italiaanse Florence als decor: de trouwdag van prinses Carolina en haar Albert Brenninkmeijer mag met recht hun mooiste dag genoemd worden. De koninklijke familie was in groten getale naar de Basilica di San Miniato al Monte gekomen om getuige te zijn van de plechtigheid. Aan de vooravond van het huwelijk sprak Vorsten Royale met het bruidspaar én was 16 juni aanwezig bij het kerkelijk huwelijk.
Florence is al lang ontwaakt, als het al ooit slaapt, wanneer ik, Justine, met een taxi naar piazza Michelangelo wordt gebracht. Op een overdekt terras krijgt de pers de laatste informatie en veel koud water; de temperatuur is inmiddels gestegen tot meer dan dertig graden. Met genoeg water in onze tas om het het eerste uur vol te houden, beklimmen we de lange trap naar de basiliek San Miniato al Monte.
De kerk die zich een van de mooiste en best bewaarde romaanse kerken van Italië mag noemen, staat half in de schaduw. Geen rode loper, maar een lindegroene. Grote witte boeketten sieren de historische zuilenvazen voor de hoofdingang. Het groen, wit en zwart van het marmer van de San Miniato kleuren nu mooier dan ik ooit heb gezien. Ik snap onmiddellijk waarom het bruidspaar voor deze historische en romantische locatie heeft gekozen. Maar toch ook weer niet.
De prinses heeft meerdere nationaliteiten door haar blauwe aderen lopen. In 1996 is prinses Carolina – evenals haar broers en zus – bij Koninklijk Besluit ingelijfd in de Nederlandse adel. Haar vader, wijlen Carlos Hugo de Bourbon de Parme, verleende haar in 1996 de Parmezaanse titel Markiezin van Sala. In 2003 kreeg zij de Carlistische titel Hertogin van Guernica. Albert Brenninkmeijer studeerde in Engeland en woont en werkt in Parijs. Het bruidspaar had voor hun mooiste dag de keuze uit prachtige en romantische locaties.
Aan de vooravond van het kerkelijk huwelijk heb ik een interview met het bruidspaar. Dit interview is deze maand in Vorsten Royale te lezen.
