Verbaasd bekijk ik mijn mailbox. Waar komen al die felicitaties vandaan? Mijn verjaardag is enige tijd geleden. Pas na de zoveelste felicitatie valt het kwartje: ik ben al weer twee jaar hoofdredacteur van Vorsten. Nou ja, al weer? Het voelt als de dag van gisteren.
Op 2 januari 2012 verruil ik mijn televisiewerkzaamheden voor mijn droombaan. Tijd om ‘het vak bladen maken’ onder de knie te krijgen, is er nauwelijks. Mijn voorgangster is al naar Tahiti vertrokken en ook ik ga vier dagen later op reis. Koningin Beatrix, prins Willem-Alexander en prinses Máxima gaan op staatsbezoek naar de Verenigde Arabische Emiraten, Dubai en Oman, en als hoofdredacteur van hét koninklijke blad Vorsten ga ik natuurlijk mee om verslag te doen.
De timing van de reis is weliswaar ongelukkig zo vier dagen na de start van mijn nieuwe functie, maar ik heb er nooit spijt van gehad. Ik keek mijn ogen uit. Niet alleen dat; het was een fantastische mogelijkheid om het koninklijke trio en de meegereisde hofhouding te laten zien dat ik voortaan mijn handtekening zet onder Vorsten. Bij de passade in Oman worden ditmaal niet alleen de in Oman wonende Nederlanders aan de koningin, prins en prinses voorgesteld, ook de pers mag als laatste een hand geven en niet veel later in gesprek gaan met het staatshoofd, haar zoon en schoondochter.
Ik schiet nog in de lach als ik terugdenk aan de zeer hartelijke woorden die ze over mijn functiewisseling uitspraken. Direct citeren is niet netjes, maar ik kan je vertellen dat ik nog steeds gloei van trots als ik eraan terugdenk.
2013 was het jaar dat ik pas echt doorgewinterd raakte. Actualiteiten zijn steeds bepalender voor Vorsten, we hebben de vormgeving wat hipper gemaakt, het blad telt meer pagina’s en nieuwe rubrieken sieren de inhoud. Mijn functie voelt niet meer als nieuw, maar als een warme deken. Het team is inmiddels aan mijn ‘windkracht 12’ gewend en ik weet wat ik van wie kan verwachten. Ik ben dol op het Vorsten-team. Ze hebben allemaal hun eigen specialisme en samen kijken we iedere vier weken weer uit naar de ‘geboorte’ van een nieuwe Vorsten. Het succes van Vorsten (met dank aan jullie, onze lezers) maakt ons niet lui, integendeel. Iedere maand opnieuw proberen we onszelf te overtreffen.
En als ik nu op reis ga voor mijn werk, kan ik met alle moderne mogelijkheden van tegenwoordig heel direct contact houden met mijn kinderen en met het Vorsten-team. Toen ik bijvoorbeeld met de Nederlandse pers het programma van het koningspaar op de Caraiben op de voet volgde, zorgden mijn collega’s in Nederland ervoor dat het blad mooi en op tijd bij de drukker lag.
Twee jaar Vorsten, zegt mijn profiel. Eigenlijk doet dat geen recht aan mijn gevoel. Want als ik heel eerlijk ben: ik hou van Vorsten en alles wat daarbij hoort. Lange dagen maken (een dag van 12 uur is geen uitzondering), is heerlijk als je mag doen wat je het liefste doet, samen met dat eerder genoemde heerlijke team, voor de eerder genoemde fijne lezers. En tja, dat het onderwerp dan ook nog eens koninklijk leuk is, maakt van mijn werk een echt feestje.
En in alle bescheidenheid: Vorsten is al veertig jaar toonaangevend in Nederland, ik draag daar pas twee jaar mijn steentje aan bij. Desalniettemin wil ik iedereen bedanken voor de felicitaties! Op naar de komende jaren van Vorsten!
