Prinses Viktória keert vrijdag terug van een werkbezoek van een week aan Mozambique. In en rond de havenstad Beira en de provincie Sofala heeft de prinses meer geleerd over chronische ondervoeding en wat daar aan gedaan kan worden. Ze deed dat in haar functie als beschermvrouw van de Nederlandse tak van Save the Children, waarvoor ze eerder in de Efteling geld uit de wensbron haalde.
Viktória, echtgenote van prins Jaime de Bourbon de Parme, heeft een grote persoonlijke interesse in het probleem van chronische ondervoeding, zo vertelt ze in een interview via Skype vanuit Beira. “Het is niet hetzelfde als acute ondervoeding, wanneer kinderen helemaal niets te eten hebben. Bij chronische ondervoeding is er wel eten maar niet voldoende of niet voedzaam genoeg. De kinderen zijn niet mager, maar wel kleiner dan ze voor hun leeftijd zouden moeten zijn”, legt de prinses uit.
Dat heeft gevolgen voor de gehele ontwikkeling van een kind. “Chronische ondervoeding is bijzonder schadelijk in de eerste duizend dagen van een leven”, weet Viktória. In die periode, van het moment dat een baby in de buik van de moeder begint te groeien tot het tweede levensjaar, moet het kind voldoende voedingsstoffen krijgen. Als dat niet gebeurt, kan de achterstand, die ook mentale gevolgen heeft, niet meer worden ingehaald.
Platteland
Het is een wereldwijd probleem en treft Mozambique in het bijzonder. Van de kinderen onder de vijf jaar is in de centrale regio waar de prinses op bezoek was, 43 procent chronisch ondervoed. “De oplossing is simpel. Er is een goedkoop voedingssupplement dat in de pap kan worden geroerd en dat het kind dan eet”, zegt Viktória die buiten Beira op het platteland bij gezondheidsklinieken en bij mensen thuis ging kijken hoe Save the Children chronische ondervoeding in de praktijk aanpakt. “Hoe worden de supplementen uitgedeeld, waar kun je het halen, en hoe wordt ouders geleerd om deze ook te gebruiken voor hun kinderen”.
Voorlichting is belangrijk. “Mensen eten alleen wat ze zelf verbouwen. Dat voedsel is vaak eenzijdig en bevat niet alle voedingsstoffen terwijl er in Mozambique wel veel verschillend eten voorhanden is: rijst, bonen, mango’s, cassave, vis”, noemt Viktória een paar voorbeelden. Een kookworkshop is een middel om de bewustwording te vergroten en ook daar nam ze een kijkje. “Daar kwamen wel tweehonderd mensen op af. Allemaal nieuwsgierig en dan vertelt het zich snel rond en leren anderen er ook weer van”.
Met de opgedane kennis wil Viktória in Nederland bedrijven, kennisinstellingen en de overheid samenbrengen om met de hulporganisatie chronische ondervoeding in Mozambique en andere landen beter aan te pakken.
