Koningin Elizabeth heeft woensdag geleerd nog voorzichtiger te zijn wanneer er microfoons en camera’s in de buurt zijn. Tot tweemaal toe werden er bij Buckingham Palace conversaties afgeluisterd en opgenomen die eigenlijk niet voor buitenstaanders waren bedoeld. De opgevangen gesprekjes zorgden voor ophef en dat probeert de Queen al haar leven lang te voorkomen.
Meestal met succes, zoals de vooraanstaande historicus David Starkey vorig jaar schreef in de Radio Times. De koningin had volgens hem in haar lange regeringstijd niets gezegd of gedaan waarvoor ze later zal worden herinnerd. Hij zag dat als haar verdienste.
Aan de drie traditionele vorstelijke rechten om te worden geïnformeerd, te mogen bemoedigen en waarschuwen, heeft de koningin volgens Starkey een vierde toegevoegd: de plicht om te zwijgen en in het openbaar niets te zeggen. Elizabeth heeft dat laatste tot kunst verheven, en daarmee de monarchie een grote dienst bewezen aldus de historicus.
Reprimande
De opmerking van de koningin tijdens haar tuinfeest dat Chinese officials ,,heel onbeschoft” waren geweest tegen haar ambassadeur was zeker niet voor andere oren bestemd dan die van politiecommandant Lucy D’Orsi, maar ze pasten wel bij een andere karaktertrek van de vorstin.
Ze staat vierkant achter haar mensen en en tikt desnoods een staatshoofd op de vingers als die haar personeel of ambassadeur onheus bejegent, zoals in 1980 gebeurde tijdens een staatsbezoek aan Marokko. Daar gaf ze koning Hassan een reprimande toen hij de Britse ambassadeur in een kwaad daglicht stelde.
