Bestaat er een checklist voor koninklijke trouwjurken? Daar lijkt het niet op, want door de jaren heen hebben we in Vorsten heel wat onconventionele bruiden voorbij zien komen. De een koos voor mini, de ander juist voor maximaal.
Door Josine Droogendijk. Dit artikel verscheen eerder in Vorsten 2 2023 en is waar nodig aangepast voor online publicatie.
Ze kunnen heel lief en vriendelijk zijn, de mijne in ieder geval wel, maar toch komen de meeste schoonmoeders er slecht vanaf als ze bij de koffieautomaat ter sprake komen. Toen Máxima in februari 2002 haar jawoord gaf aan prins Willem-Alexander, werd er dan ook gretig gespeculeerd over de rol van koningin Beatrix. Zou ze streng zijn Traditioneel? En nog belangrijker: zou ze zich bemoeid hebben met dé jurk? Het keurige ontwerp van Valentino deed dat misschien wel vermoeden, maar koningin Beatrix ging pas mee naar het atelier toen de bruidsjurk al lang en breed in de steigers stond. De sluier met rank bloemenkant, de hoge bénitier-hals en het priegelige borduurwerk werden dus door Máxima zélf uitgekozen.
Romantische strikjes
Ook prinses Diana kreeg in 1981 alle vrijheid. Dat ervaarde ze zelf overigens anders. Enkele weken eerder, tijdens haar eerste officiële gala, had ze namelijk flink geblunderd met een té diep decolleté. Dit keer wilde ze het helemaal goed doen, maar hoe dan? De grote vrijheid voelde alsof ze aan haar lot werd overgelaten. Na overleg met ontwerpersduo David en Elizabeth Emanuel koos de toekomstige prinses uiteindelijk voor een jurk die dwars tegen het heersende modebeeld inging. Lees: wijde pofmouwen, romantische strikjes, een kreukende stof en een sleep van maar liefst 7,5 meter. Over maximaal gesproken!
Je moet maar durven
Stéphanie van Monaco toonde op een andere manier haar lef toen zij in 1995 haar jawoord gaf aan Daniel Ducruet. In plaats van een lange bruidsjapon met sluier en sleep droeg de prinses een kittige mini-jurk met decolleté. Je moet maar durven! Toch is het goed om te beseffen dat de spelregels per monarchie flink kunnen verschillen. In Monaco kan en mag nu eenmaal meer dan in Groot-Brittannië.
Ook de positie van de bruid speelt altijd mee. Een prinses die nooit of te nimmer op de troon zal komen, heeft beduidend meer vrijheid dan een toekomstige koningin. Soms ook in de letterlijke zin van het woord. Toen Soraya op 18-jarige leeftijd haar jawoord gaf aan de Sjah van Perzië, droeg ze de meest sprookjesachtige trouwjurk ooit. Het ontwerp van de Franse couturier Christian Dior omvatte maar liefst 33 meter zilverkleurige zijde, 6000 diamanten en 20.000 maraboe-veren. Met behulp van acht bruidsmeisjes moest de bruid van stoel naar stoel vervoerd worden, want de jurk woog wel twintig kilo. Uiteindelijk riep de sjah halverwege de avond een hofdame bij zich, die met een schaar de petticoats en sleep moest verwijderen. De kersverse koningin had nu wel genoeg gemanoeuvreerd. Een onconventionele jurk biedt dus geen succesgarantie. Helaas niet. Maar dat neemt niet weg dat een beetje leven in de brouwerij altijd welkom is. Nu maar hopen dat de generatie Amalia er net zo over denkt!
Victoria koos wit
Het is geen wet van Meden en Perzen, maar anno 2023 is een witte jurk wel de meest voor de hand liggende keuze. Dat is wel eens anders geweest, want rond 1840 waren blauw en goud erg in trek. Deze kleuren kon je na de grote dag immers vrij makkelijk schoon houden en doordragen, terwijl wit daar veel te kwetsbaar voor was. Koningin Victoria, de betovergrootmoeder van koningin Elizabeth ll, was een van de eerste bruiden die brak met de kleurrijke traditie. Haar witte japon kreeg zoveel navolging, dat de bruidswinkels 180 jaar later nog steeds volhangen met wit, wit en nog eens wit. Het kan dus gek lopen als je als koningin een opvallende kledingkeuze maakt!
Oranje-bruiden zijn winterbruiden. Prinses Margriet trouwde op een besneeuwde januaridag met haar Pieter.