LONDEN – Prins Charles werd woensdag op straat door een verslaggever van Channel 4 gevraagd of hij zich zorgen maakte over de lang verwachte publicatie van zijn correspondentie met Britse ministers. De prins hield zijn mond en liep onverstoorbaar verder, zijn verbeten woordvoerder haalde de geluidskap van de microfoon en gooide die op de grond. Het was kennelijk toch niet voor iedereen rond de prins ‘business as usual’.
De meningen die Charles in zijn brieven aan de regering van toenmalig premier Tony Blair ventileerde, kwamen niet als een verrassing. De ministers hadden eerder al verklaard geen moeite te hebben gehad met de schrijfsels van de prins, die af en toe ook de draak stak met zichzelf en schreef dat hij over een bepaald onderwerp wellicht wel genoeg had gezeurd.
Nu de correspondentie – een minimaal deel overigens – na een juridisch gevecht van tien jaar openbaar is, zullen Britse media en onderzoekers vooral willen kijken of regeringsbeleid ook daadwerkelijk is beïnvloed door de interventies van prins Charles. De koninklijke familie wordt geacht boven de partijen te staan, en tegen dat licht worden de prinselijke brieven ook beoordeeld.
Onomstreden
Een pleidooi voor goed onderwijs of aandacht voor het lot van de boeren of een bepaalde vissoort, zijn vrijwel onomstreden. Maar een roep om het afmaken van de das, die tbc zou veroorzaken bij koeien, of ruimere regels voor homeopathie zijn dat niet. Daarin ligt ook het bezwaar dat Charles maakte tegen openbaarmaking. Hij wilde zich vrij voelen om willekeurig welk onderwerp aan te snijden, en dat kan niet meer als zijn brieven openbaar worden.
Zijn tegenstanders keerden dat argument om. Zij wilden en willen weten wat de toekomstige koning denkt, zegt en schrijft en daar past geen geheimhouding bij.
