Rampjaar XXL

Terwijl Nederland smult van de prachtige serie The Crown, ontvouwt zich in de werkelijkheid een van de slechtste afleveringen ooit. Het jaar 1992 noemde koningin Elizabeth een annus horribilis, een rampjaar. Het huwelijk van drie van haar kinderen liep op de klippen, en of dat nog niet genoeg was, brandde haar geliefde Windsor Castle deels af. Met alleen dat jaar is al een heel seizoen The Crown te vullen. Maar 2019 is een annus horribilis XXL. En dan doel ik niet alleen op de storm die over prins Harry en Meghan is heen gekomen, maar vooral op haar zoon Andrew. De prins wilde de schade aan zijn imago beperken door zijn verhaal over zijn vriendschap met de Amerikaanse financier Jeffrey Epstein te vertellen in een bijna vijftig minuten durend interview op de BBC. Deze Epstein werd in 2008 veroordeeld voor het uitlokken van prostitutie met een minderjarige en dit jaar opnieuw aangehouden op verdenking van mensenhandel en van het seksueel mis bruiken van minderjarige meisjes. De prins wilde ingaan op de vragen die leven nadat een dame ook de prins zelf beschuldigde van onoorbaar gedrag. Ik zal u de details besparen, ik ben nu eenmaal hoofdredacteur van Vorsten en geen misdaadjournalist. Maar prins Andrew schoot zijn doel voorbij. Geen meters, maar kilometers. Zijn woorden domineren langere tijd de voorpagina’s van de Britse kranten waarin hij ongeloofwaardig en arrogant wordt genoemd. Het is inmiddels zo groot geworden, dat de affaire op termijn niet kan ontbreken als aflevering in The Crown. Bedrijven en liefdadigheidsinstellingen hebben de samenwerking met de Hertog van York verbroken, maar het kwaad is geschied: de reputatieschade lijkt onherstelbaar. Of sterker: het heeft hem voorgoed zijn reputatie gekost. De zoon van de koningin is afgeserveerd door de wereld.

Pijnlijke gesprekken

Welke gesprekken zullen moeder en zoon vervolgens gevoerd hebben? Hoe vaak heeft prins Charles telefonisch overleg gevoerd met thuis, aan de vooravond van zijn bezoek aan Nieuw ­Zeeland? Formeel is de lezing, dat Andrew zijn moeder heeft gevraagd om zijn publieke taken voor onbepaalde tijd neer te mogen leggen. In mijn hoofd zie ik haar ijsberen door Buckingham Palace, piekerend over haar zoon. De zoon die nu zijn biezen moet pakken en zijn kantoor op het paleis moet ontruimen. Twee dagen na het neerleggen van zijn officiële functies rijdt de koningin paard met Andrew, beiden gekleed in het zwart. Zouden ze tijdens de rit zijn komende verjaardag hebben besproken? Heeft ‘mummy’ verteld dat een groots feest nu geen optie is en dat de 60ste verjaardag slechts gevierd gaat worden met een klein familiediner? Ze is en blijft de moeder van Andrew, maar bovenal, zeker in haar situatie, is en blijft ze koningin van het Verenigd Koninkrijk. Een rampzalige spagaat. Ik bericht u liever over de mooie afleveringen van The Crown, dan over deze nachtmerrie. Maar dit onderwerp negeren is geen optie: Andrew is een prins, de zoon van een koningin.