Prinses Mabel heeft uit verhalen en ervaringen uit haar eigen leven geput voor het inspiratiestuk dat ze op verzoek van het Nationaal Comité 4 en 5 mei schreef voor ‘Verhalen om nooit te vergeten’. Dat is de leidraad die het comité meegeeft voor de herdenkingen en vieringen in het kader van 75 jaar Vrijheid.
“Het was een eer om gevraagd te worden”, aldus de prinses zaterdag in Amersfoort, waar ze haar tekst zelf voordroeg tijdens een bijeenkomst van lokale comités uit heel Nederland. De opdracht was een “hele klus” en voerde ook tot een innerlijke zoektocht naar hoe ze zelf vrijheid ervaart en heeft ervaren.
Ze greep allereerst terug op de verhalen die haar al vroeg overleden vader “bij ons thuis aan tafel vertelde als hij terugkwam van de reizen die hij voor zijn werk naar Zuid-Amerika maakte. Ik was zeven, acht jaar oud, een kind nog. Door die verhalen ging ik al vroeg inzien dat er een wereld bestaat die zo volkomen anders is dan het Nederland waarin ik opgroeide: een wereld van armoede, waar je kunt sterven door een gebrek aan voedsel, waar scholen en ziekenhuizen geen vanzelfsprekendheid zijn.”
Wereld zonder kindhuwelijken
“Ik was negen toen mijn vader onverwachts stierf”, vervolgde Mabel (51). “Maar zijn verhalen over ongelijkheid, armoede en onrecht zal ik mijn hele leven niet meer vergeten. Ze hebben hun stempel gedrukt op de manier waarop ik naar mensen en de wereld kijk, ze liggen ten grondslag aan vele van de keuzes die ik in mijn leven maak.”
Dat verduidelijkte ze ook. “Zo zijn mijn vaders verhalen over ongelijkheid en onrecht een belangrijke motivatie voor mijn huidige werk om een wereld zonder kindhuwelijken te bereiken. Ik ontmoet vaak kindbruidjes van dertien of veertien jaar, meisjes die van school zijn gehaald om te trouwen, die baby’s krijgen terwijl hun lichaam daar nog niet klaar voor is, en die vaak slachtoffer worden van huiselijk en seksueel geweld. Als mijn dochters toevallig elders in de wereld waren geboren, was dit dan hun lot geweest?, vraag ik me nu af, als ouder van twee dochters.”
Stage bij Verenigde Naties
Mabel refereerde aan haar stage bij de Verenigde Naties en ervaringen rond de oorlog in voormalig Joegoslavië. “Dat gaf bij mij de doorslag om me in mijn werk te gaan inzetten voor vrede en mensenrechten – want niets doen en, erger nog, niets willen doen, kon en kan ik niet uitstaan.”
Dat werk doet ze nog steeds. Ze heeft een uitspraak van haar in 2016 vermoorde vriendin Jo Cox, een lid van het Britse Lagerhuis als leidraad. Het zijn woorden die volgens Mabel ” niet vaak genoeg gehoord kunnen worden: ‘Er is zo veel meer dat ons bindt dan dat ons verdeelt’.”
Duidelijke boodschap
Mabel verbond er een duidelijke boodschap aan. “Waar ik het meest van overtuigd ben, is dat vrijheid niet gebouwd wordt op grote mooie woorden, maar tot stand komt door kleine concrete daden. Daden in ons eigen huis, onze eigen levens. Daden om conflicten – groot of klein – te voorkomen. Daden om onrecht, ongelijkheid en onderdrukking uit te bannen. Daden om je medemens te laten weten dat hij of zij telt – net als jijzelf.”
